Τα προβλήματα των αρθρώσεων εμφανίζονται συχνά τοπικά όταν ένα άτομο έχει πόνο σε μια συγκεκριμένη άρθρωση και μπορεί να εντοπίσει τη θέση του πόνου. Αλλά μερικές φορές ο πόνος στις αρθρώσεις δεν μπορεί να εντοπιστεί, επειδή όλες οι αρθρώσεις ή αρκετές ταυτόχρονα πονάνε. Η συζήτηση για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα σε αυτήν την περίπτωση είναι πρόωρη, επειδή, εκτός από αυτήν την παθολογία, υπάρχουν και άλλες ασθένειες στις οποίες ο πόνος καλύπτει όλες τις αρθρώσεις του μυοσκελετικού συστήματος.
Ένας προσεκτικός γιατρός που θα αναλύσει τα παράπονα του ασθενούς και θα εντοπίσει τις σχέσεις αιτίας-αποτελέσματος μπορεί να εντοπίσει τους λόγους για τους οποίους όλες οι αρθρώσεις βλάπτουν ταυτόχρονα. Ο προσδιορισμός της διάγνωσης δεν είναι πάντα τόσο εύκολος, και με τα πιο κοινά γενικά συμπτώματα, δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε μια συγκεκριμένη παθολογία αμέσως, μετά από μια σειρά εξετάσεων. Επομένως, όταν εμφανίζεται συστηματικός πόνος στις αρθρώσεις, μην καθυστερείτε την επίσκεψη στο γιατρό.
Εάν όλες οι αρθρώσεις του μυοσκελετικού συστήματος είναι σοβαρά άρρωστοι, μπορεί να υπάρχουν οι ακόλουθοι λόγοι:
- Παθολογίες αυτοάνοσης προέλευσης και συστηματικές αλλεργικές αντιδράσεις.
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα.
- Οστεοαρθρίτιδα.
- Χρόνια κόπωση, αυξημένη σωματική δραστηριότητα.
- Η δηλητηρίαση από το σώμα.
- Ασθένειες του αίματος.
Όταν ο πόνος εμφανίζεται σε πολλές ή σε όλες τις αρθρώσεις, πρέπει να θυμόμαστε αμέσως ότι μια τέτοια κατάσταση είναι μόνο μια αντίδραση σε ορισμένες ασθένειες, αλλά όχι σε ανεξάρτητες ασθένειες. Οι μόνες εξαιρέσεις είναι παθολογίες όπως η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα, όταν η άμεση αιτία έγκειται στη βλάβη του ίδιου του χόνδρου.
Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Η ασθένεια αναφέρεται σε χρόνιες αυτοάνοσες παθολογίες στις οποίες επηρεάζονται κυρίως οι αρθρώσεις σε όλο το σώμα. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι η συμμετοχή πολλών αρθρώσεων στην παθολογική διαδικασία.
Ταυτόχρονα, οι κυτοκίνες, η μεταλλοπρωτεϊνάση και οι χημειοτακτικές κυτοκίνες διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη φλεγμονώδη διαδικασία. Αυτά είναι αντιφλεγμονώδη στοιχεία που ενεργοποιούν τη δραστηριότητα των ανοσοκυττάρων του ανθρώπινου σώματος. Ως αποτέλεσμα, μετακινούνται στη θέση της φλεγμονής, δηλαδή στις αρθρώσεις του ανθρώπινου σώματος, και προκαλούν μια τυπική φλεγμονώδη απόκριση.
Μια τυπική εκδήλωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι η βλάβη των περιφερειακών αρθρώσεων και η συμμετρική. Όταν η ασθένεια επιδεινώνεται, η παθολογία επηρεάζει τις μεγαλύτερες αρθρώσεις. Η παθολογία επηρεάζει κυρίως τις γυναίκες, στους άνδρες εμφανίζεται τρεις φορές λιγότερο συχνά. Διαγιγνώσκεται μεταξύ των ηλικιών τριάντα και πενήντα, αλλά μερικές φορές μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε εφήβους - αυτή η ασθένεια ονομάζεται νεανική αρθρίτιδα.
Παρά το γεγονός ότι οι επιστήμονες έχουν αποσαφηνίσει την ανοσολογική φύση της νόσου, εξακολουθεί να μην είναι δυνατόν να εξακριβωθεί η ακριβής αιτία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας - γιατί τα αντιφλεγμονώδη κύτταρα αποκτούν τέτοια παθολογική δραστηριότητα. Μέχρι σήμερα, έχει αποδειχθεί μια γενετική προδιάθεση για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και υποδεικνύεται επίσης ότι αρνητικοί παράγοντες όπως το κάπνισμα, η μετάδοση ιογενών ασθενειών και ούτω καθεξής, επηρεάζουν την εμφάνιση παθολογιών.
Η πορεία της νόσου οφείλεται στην ενεργοποίηση ανοσοσυμπλεγμάτων, τα οποία παράγονται από την αρθρική μεμβράνη και βρίσκονται στα αιμοφόρα αγγεία. Μια ταχεία αντίδραση σε αυτούς είναι οι ρευματοειδείς παράγοντες - αντισώματα που παράγονται σε αυτά τα σύμπλοκα. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, εμφανίζονται μόνοι τους, χωρίς την παρουσία προκλητικών παραγόντων.
ΒΟΗΘΕΙΑ!Σε πρώιμο στάδιο της ανάπτυξης της παθολογίας, τα μακροφάγα μεταναστεύουν στις πληγείσες περιοχές, μετά από λίγο ο αριθμός των λεμφοκυττάρων εκεί αυξάνεται. Η απελευθέρωση των φλεγμονωδών μεσολαβητών και προκαλεί την ανάπτυξη της παθολογικής διαδικασίας σε όλο το σώμα.
Εάν εμφανιστεί χρόνια βλάβη του αρθρικού, τότε αντί για το συνηθισμένο πάχος του γίνεται πυκνότερο και πιο χονδροειδές, μεγαλώνει και αναδιπλώνεται με τη μορφή βίλων στην επιφάνεια του. Τα κύτταρα του αρθρικού υγρού παράγουν στρομελυσίνη και κολλαγενάση, τα οποία προάγουν καταστροφικές διεργασίες στον ιστό του χόνδρου. Η φλεγμονώδης διαδικασία ενισχύεται με την παραγωγή προσταγλανδινών, ιζήματα ινώδους και εμφανίζονται νεκρωτικές διεργασίες.
Ο υπερβολικός αρθρικός ιστός προκαλεί φλεγμονώδεις μεσολαβητές που συμβάλλουν στην καταστροφή όχι μόνο του χόνδρου, αλλά και του οστικού ιστού, των συνδέσμων και της κάψουλας των αρθρώσεων. Στο ίδιο υγρό αρθρώσεων, ο αριθμός των λευκοκυττάρων αυξάνεται.
Οι μικρές αρθρώσεις του σώματος καλύπτονται με χαρακτηριστικά ρευματοειδή οζίδια, όταν η άρθρωση αλλάζει σχήμα και γίνεται άσχημη στην εμφάνιση. Το περιεχόμενο τέτοιων ρευματοειδών οζιδίων είναι το νεκρωτικό μέρος των μακροφάγων, των ινοβλαστών και των κυττάρων του πλάσματος. Παρόμοια οζίδια μπορούν να βρεθούν στα εσωτερικά όργανα.
Η ασθένεια εξελίσσεται σταδιακά. Οι ασθενείς υποφέρουν από γενικές και τοπικές αρθρικές εκδηλώσεις - χαρακτηριστική δυσκαμψία στις αρθρώσεις εμφανίζεται το πρωί, παρατηρείται κόπωση, απώλεια όρεξης, θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται στο υποβρύχιο. Η κατάσταση των αρθρώσεων γίνεται πολύ καλύτερη περίπου μία ώρα μετά το ξύπνημα. Οι αρθρώσεις επηρεάζονται συμμετρικά και συνήθως η ρευματοειδής αρθρίτιδα επηρεάζει τις ακόλουθες αρθρώσεις:
- Καρπός.
- Δεύτερο και τρίτο μετακαρφαφαλαγγικό.
- Ώμος.
- Γόνατα.
- Αστράγαλοι.
- Χιπ.
- Αγκώνες.
Στην πραγματικότητα, η ασθένεια απειλεί οποιαδήποτε άρθρωση του μυοσκελετικού συστήματος. Οι περιφερικές φλάντζες αρθρώσεις, καθώς και τα στοιχεία του αξονικού σκελετού, εμπλέκονται λιγότερο συχνά.
Οι αρθρώσεις παραμένουν επώδυνες, πρησμένες και κοκκινίλες και ζεσταίνουν στην αφή. Για να ελαχιστοποιηθούν οι οδυνηρές αισθήσεις, οι ασθενείς προσπαθούν να κρατήσουν τις αρθρώσεις τους λυγισμένες - με αυτόν τον τρόπο πονάνε λιγότερο. Η εξέλιξη της νόσου εμφανίζεται τα πρώτα 5-6 χρόνια μετά την έναρξη των πρώτων παθολογικών αλλαγών. Και ήδη δέκα χρόνια μετά την ανάπτυξη της παθολογίας, εμφανίζονται μη αναστρέψιμες αλλαγές στους ασθενείς.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι ασθενείς αναπτύσσουν σημαντικές παραμορφώσεις στις αρθρώσεις και μπορεί να συμβεί αστάθεια. Όταν τα νευρικά κλαδιά συμπιέζονται, οι ασθενείς πάσχουν από σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και με ρευματοειδή αρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος, οι ασθενείς απειλούνται με κύστη Baker, θρόμβωση βαθιάς φλέβας και ούτω καθεξής.
Παράλληλα με τις αρθρικές αλλαγές, παρατηρούνται εξωαρθρικές εκδηλώσεις του σώματος, οι οποίες αναπτύσσονται με την εξέλιξη της παθολογίας σε κάθε τρίτο ασθενή. Ένα παράδειγμα τέτοιων εκδηλώσεων μπορεί να είναι ρευματοειδή οζίδια στους πνεύμονες, αγγειίτιδα, σύνδρομο Felty, μυοκαρδίτιδα.
Η διάγνωση της νόσου δεν είναι τόσο δύσκολη. Τυπικά κλινικά κριτήρια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας καταδεικνύονται στο αίμα, ο ρυθμός καθίζησης ερυθροκυττάρων αυξάνεται, η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη και ο ρευματοειδής παράγοντας βρίσκονται σε σημαντικές ποσότητες.
Η κατάσταση της υγείας των ασθενών καθορίζεται σε μια εικόνα ακτίνων Χ, η οποία γίνεται σε περίπτωση υποψίας ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Η ασθένεια διαφοροποιείται από την οστεοαρθρίτιδα, τη σαρκοείδωση, την ψωριασική αρθρίτιδα και την αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα, η αρθρίτιδα αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της ηπατίτιδας C.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!Κατά τη διάγνωση, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ότι η ασθένεια έχει αρκετά υψηλό θανατηφόρο αποτέλεσμα, αλλά στη ρευματοειδή αρθρίτιδα δεν σχετίζεται με βλάβη στις αρθρώσεις, αλλά με παθολογικές αλλαγές στην καρδιά, εσωτερική αιμορραγία.
Η θεραπεία της νόσου πραγματοποιείται με υποστηρικτική θεραπεία, καθώς και με ισχυρά ΜΣΑΦ. Συνιστάται να δίνετε μόνο επαρκές φορτίο στις αρθρώσεις, να προσθέτετε θεραπεία άσκησηςΕάν είναι απαραίτητο, πραγματοποιείται χειρουργική επέμβαση.
Οστεοαρθρίτιδα
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια άλλη κοινή παθολογία που μπορεί να επηρεάσει τόσο τις μεγάλες όσο και τις μικρές αρθρώσεις. Διάφοροι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν οστεοαρθρίτιδα, η οποία, καταρχάς, έχει αρνητική επίδραση στον ιστό του χόνδρου της άρθρωσης. Ο ιστός του χόνδρου σε όλο το ανθρώπινο σώμα εκτελεί διάφορες λειτουργίες και γίνεται κυρίως αμορτισέρ κατά τη διαδικασία διαφόρων κινήσεων. Το συνεχές στρες οδηγεί σε αυξημένη φθορά του χόνδρου.
Εάν άτομα με καλή υγεία και ισχυρή ανοσία έχουν την ευκαιρία να αποκαταστήσουν κατεστραμμένους ιστούς, τότε σε ηλικιωμένους ασθενείς, καθώς και σε ασθενείς με αυξημένο στρες στην άρθρωση, σχεδόν δεν συμβαίνει σύνθεση νέων ινών και ο ιστός του χόνδρου δεν αποκαθίσταται. Παραδοσιακά, η οστεοαρθρίτιδα θεωρείται συνέπεια της μηχανικής δράσης στους ιστούς, αλλά τώρα οι γιατροί θεωρούν προηγουμένως μεταφερθεί φλεγμονώδεις ασθένειες ως παράγοντες στην ανάπτυξη της συστηματικής οστεοαρθρίτιδας.
Ένα τυπικό σύμπτωμα της νόσου είναι ο πόνος σε όλες τις αρθρώσεις, καθώς η μήτρα χάνει εξαιρετικά σημαντικές ουσίες - γλυκοζαμίνη και θειική χονδροϊτίνη. Η ανεπάρκεια αυτών των στοιχείων οδηγεί στη λεγόμενη εξάρθρωση της άρθρωσης, δηλαδή ρωγμές διαφόρων βάθους εμφανίζονται στον ιστό του χόνδρου.
Οι φλεγμονώδεις διεργασίες μπορούν επίσης να διαταράξουν τη φυσιολογική δομή του ιστού του χόνδρου, επομένως, όταν εντοπίζονται στο υποχονδρικό τμήμα του οστού, οι γιατροί συχνά διαγιγνώσκουν μικροπαγμούς σε ασθενείς. Οι άκρες του οστού στην άρθρωση καλύπτονται με αναπτύξεις - οστεοκύτταρα. Χρησιμεύουν στην αντιστάθμιση του φθαρμένου τμήματος του χόνδρου, αλλά στην πραγματικότητα φέρνουν ακόμη περισσότερες αρνητικές αισθήσεις στους ασθενείς.
Οι γυναίκες της εμμηνόπαυσης είναι πιο ευαίσθητες στην οστεοαρθρίτιδα.
Επειδή η πραγματική αιτία της οστεοαρθρίτιδας δεν έχει διευκρινιστεί, οι γιατροί εντοπίζουν διάφορους παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νόσου:
- Συγγενής ανεπάρκεια ιστού χόνδρου, στον οποίο είναι πολύ εύκολο να τραυματιστεί. Για παράδειγμα, οι ασθενείς με τέτοια παθολογία αναπτύσσουν επίπεδα πόδια και συχνά διαγιγνώσκονται εξάρσεις - πλήρεις και ελλιπείς.
- Το φύλο είναι επίσης ένας από τους παράγοντες στην ανάπτυξη της νόσου, καθώς σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, η οστεοαρθρίτιδα είναι διπλάσια συχνή στις γυναίκες από ό, τι στους άνδρες.
- Χαρακτηριστικό ηλικίας - η ασθένεια συνήθως αναπτύσσεται σε ασθενείς άνω των σαράντα πέντε ετών, σε γυναίκες συμπίπτει με την περίοδο της εμμηνόπαυσης
- Παχυσαρκία.
- Μεταβολικά προβλήματα.
- Αυξημένο αθλητικό φορτίο στις αρθρώσεις.
- Τραυματικοί τραυματισμοί στις αρθρώσεις.
Η ασθένεια αναπτύσσεται σε οποιαδήποτε άρθρωση, αλλά συνήθως η αρχική άρθρωση είναι αυτή με τη μεγαλύτερη φυσική δραστηριότητα. Μπορεί να εντοπιστεί στις αρθρώσεις του γόνατος, του ισχίου, του αγκώνα και ούτω καθεξής.
Η συμπτωματολογία της νόσου είναι πολύ προφανής, επομένως η οστεοαρθρίτιδα δεν μπορεί να χαθεί. Σε ένα άτομο, με αυξημένο φορτίο, οι αρθρώσεις αρχίζουν αμέσως να βλάπτουν, ενώ η ένταση της δυσφορίας μπορεί να διαφέρει: από ένα ελαφρύ κλαψούρισμα στην άρθρωση έως τον έντονο έντονο πόνο στην άρθρωση. Όταν κάνετε κινήσεις, ο πόνος αυξάνεται και σε ηρεμία γίνεται λιγότερο έντονος.
Παράλληλα με τον πόνο, οι ασθενείς υποφέρουν από ρωγμές στις αρθρώσεις, την εμφάνιση δυσκαμψίας. Οι ασθενείς έχουν περιορισμένη κίνηση. Ειδικά στις στιγμές της εξέλιξης της νόσου, όταν οι αντανακλαστικοί μυϊκοί σπασμοί προστίθενται στην παθολογία.
Σε μεταγενέστερο στάδιο ανάπτυξης της νόσου, οι ασθενείς αναπτύσσουν ένα χαρακτηριστικό αποκλεισμό των αρθρώσεων - αυτός είναι ένας έντονος πόνος όταν η άρθρωση σταματά ξαφνικά να κινείται λόγω της εμφάνισης σοβαρού πόνου στην άρθρωση. Αυτό οφείλεται στην είσοδο θραυσμάτων ιστού χόνδρου στην κοιλότητα, εμποδίζοντας την κίνηση. Εάν η ασθένεια συνοδεύεται από φλεγμονή, τότε υπάρχει οίδημα του αρθρικού, το οποίο είναι εύκολο να οπτικοποιηθεί.
Η ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας είναι αρκετά ατομική. Σε ορισμένους ασθενείς, η ακτινογραφία δείχνει σημάδια εξέλιξης της παθολογίας, αλλά σύμφωνα με τις αισθήσεις, η εικόνα της νόσου δεν αλλάζει. Ταυτόχρονα, άλλοι ασθενείς αισθάνονται έντονο πόνο, φλεγμονή και περιορισμένη κίνηση, όταν η ίδια η άρθρωση στην εικόνα φαίνεται ικανοποιητική, σύμφωνα με το στάδιο ανάπτυξης της παθολογίας.
Η διάγνωση της νόσου βασίζεται σε δεδομένα ακτίνων Χ και κλινικά σημεία της νόσου. Παράλληλα, μπορείτε να κάνετε σάρωση υπερήχων ή απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού, εάν υπάρχει ανάγκη αξιολόγησης της παρουσίας επιπλοκών.
Οι γιατροί προσπαθούν να θεραπεύσουν τη νόσο, λαμβάνοντας υπόψη τη μέγιστη διατήρηση της κινητικότητας των αρθρώσεων και την ικανότητα του ασθενούς να εργάζεται κατ 'επάγγελμα. Ως εκ τούτου, στη θεραπεία, είναι εξαιρετικά σημαντικό να σταματήσει η εξέλιξη της νόσου, να εξαλειφθεί ο πόνος στην άρθρωση και να ανακουφιστεί η φλεγμονή.
Προς το παρόν, οι δυνατότητες θεραπείας της οστεοαρθρίτιδας δεν είναι απεριόριστες και οι τακτικές θεραπείας είναι δύσκολο να αναγνωριστούν ως επιτυχείς, επειδή δεν είναι δυνατή η αποκατάσταση των αρθρώσεων. Η ασθένεια μπαίνει σε ένα χρόνιο στάδιο και πρέπει να την καταπολεμάτε συνεχώς.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ!Ωστόσο, τέτοιες δυστυχισμένες προβλέψεις δεν καταστρέφουν τους ασθενείς με αναπηρία - με επιτυχημένη θεραπεία, μπορείτε να μάθετε να ζείτε με οστεοαρθρίτιδα και ακόμη και να διατηρείτε σωματική δραστηριότητα.
Για θεραπεία, οι γιατροί χρησιμοποιούν τις ακόλουθες ομάδες χρημάτων:
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
- Γλυκοκορτικοστεροειδή.
- Χονδροπροστατευτές.
- Μέσα για την ενεργοποίηση της κυκλοφορίας του αίματος.
- Χαλαρωτικά μυών.
Η θεραπεία ασθενειών αποτελείται κυρίως από φάρμακα που μπορούν να αποκαταστήσουν στο μέγιστο τον ιστό του χόνδρου και να καθιερώσουν μεταβολικές διεργασίες στην άρθρωση. Επομένως, η κύρια έμφαση δίνεται στους χονδροπροστατευτές, η χρήση των οποίων ξεκινά αμέσως μετά την απομάκρυνση της φλεγμονής. Η θεραπεία με χονδροπροστατευτικά είναι μακροχρόνια και το καλύτερο αποτέλεσμα εμφανίζεται μόνο με την έγκαιρη έναρξη της θεραπείας.
Άλλες ασθένειες
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η οστεοαρθρίτιδα είναι οι πιο συνηθισμένες παθολογίες στις οποίες οι αρθρώσεις πονά και πόνο σε όλο το σώμα. Όμως, εκτός από τους ηγέτες της νοσηρότητας, υπάρχουν και άλλες καταστάσεις που προκαλούν πόνο στις αρθρικές αρθρώσεις.
Ο πόνος στις αρθρώσεις μπορεί να είναι εκδήλωση λευχαιμίας.
Οι πόνοι στις αρθρώσεις μπορεί να είναι εκδήλωση διαταραχών του αίματος. Οι αιματολογικές παθολογίες σήμερα είναι οι πιο δύσκολες όχι μόνο στη διάγνωση των θεράπων ιατρών, αλλά και στη θεραπεία. Συχνά συνδέονται με έναν ογκολογικό παράγοντα και οι ασθένειες αποκτούν ένα εντελώς διαφορετικό νόημα για τον ασθενή. Συνήθως οι αρθρώσεις σε όλο το σώμα πονάνε με λευχαιμία - οξεία και χρόνια. Ταυτόχρονα, οι ασθενείς δεν υποψιάζονται καν τι σημαίνει αυτό, καθώς τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος δεν δείχνουν ανωμαλίες.
Η αρθραλγία δεν είναι απομονωμένη, επηρεάζονται όχι μόνο τα αρθρικά στοιχεία, αλλά και τα οστά και οι μύες. Ως εκ τούτου, οι γιατροί συμβουλεύουν ασθενείς με μακροχρόνιες οδυνηρές αισθήσεις, είναι επιτακτική ανάγκη να συμβουλευτούν όχι μόνο έναν ορθοπεδικό τραυματολόγο ή χειρουργό, αλλά και έναν αιματολόγο που μπορεί να υποψιάζεται παθολογία και να στείλει τον ασθενή για πρόσθετη έρευνα.
Η δηλητηρίαση από το σώμα είναι ένας άλλος λόγος για πόνο στις αρθρώσεις. Το γεγονός είναι ότι οι αρθρώσεις αντιδρούν εξαιρετικά έντονα στην πρόσληψη τοξινών στο σώμα και εάν οι αρθρώσεις αρχίσουν να βλάπτουν και να συστρέφονται, τότε η επίδραση των επαγγελματικών κινδύνων, η δηλητηρίαση με οικιακά απορρίμματα, το κάπνισμα και ο αλκοολισμός μπορεί να είναι ο ένοχος. Οι ασθενείς υποφέρουν από εξαιρετικά δυσάρεστα συμπτώματα - πόνος στις αρθρώσεις, σαν να συμβαίνει με τη γρίπη, η γενική κατάσταση του σώματος υποφέρει.
Η βελτίωση της κατάστασης της υγείας των ασθενών είναι δυνατή μετά τη διάγνωση. Πραγματοποιείται θεραπεία αποτοξίνωσης, το αίμα καθαρίζεται και, κατά συνέπεια, το υγρό της άρθρωσης από τοξίνες.
Το πιο σημαντικό
Ο πόνος σε όλες τις αρθρώσεις του σώματος δεν σχετίζεται πάντα με την παθολογία των ίδιων των αρθρώσεων. Εάν επηρεάζονται οι αρθρώσεις του σώματος, τότε είναι συνήθως η αιτία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας ή της οστεοαρθρίτιδας. Τα συμπτώματα αναπτύσσονται γρήγορα και η παθολογική διαδικασία στις αρθρώσεις εξελίσσεται.
Σε άλλες περιπτώσεις, όταν ο πόνος στις αρθρώσεις δεν σχετίζεται με βλάβη στις αρθρώσεις, η ταλαιπωρία μπορεί να είναι μια εκδήλωση συστημικών παθήσεων, για παράδειγμα, λευχαιμίας αίματος, καθώς και οστεοπόρωσης, δηλητηρίασης από το σώμα και μόλυνσης. Η αντιμετώπιση των ασθενειών δεν είναι τόσο εύκολη, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να διαγνωστεί η ασθένεια. Οι ασθενείς με εμφάνιση πόνου στις αρθρώσεις πρέπει να επικοινωνήσουν έγκαιρα με την κλινική για να ξεκινήσουν τη θεραπεία σε πρώιμο στάδιο.