Πόνος στο γόνατο

Πόνος στο γόνατο- Αυτό είναι ένα σημάδι παθολογικών διεργασιών που επηρεάζουν τις δομές του χόνδρινου, των οστών ή των μαλακών ιστών των αρθρώσεων μηριαίου-κνημιαίου και μηριαίου-επιγονατιδικού. Η αρθραλγία μπορεί να βασίζεται σε τραύμα, φλεγμονώδεις και εκφυλιστικές παθήσεις της αρθρικής συσκευής και των περιαρθρικών δομών. Οι ασθενείς μπορεί να παραπονιούνται για οξύ, πόνο, κάψιμο, παλμό και άλλους τύπους πόνου που εμφανίζονται κατά την ηρεμία ή όταν κινούνται, υποστηρίζουν, λυγίζουν και εκτείνουν το πόδι στο γόνατο. Η διάγνωση της αιτιολογικής παθολογίας περιλαμβάνει απεικονιστικές μεθόδους οργάνων (Rg, υπερηχογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία, αρθροσκόπηση), παρακέντηση της αρθρικής κάψουλας, βιοχημικές και ανοσολογικές αναλύσεις. Μέχρι να διευκρινιστεί η διάγνωση συνιστάται ανάπαυση, ακινητοποίηση αρθρώσεων, ΜΣΑΦ και αναλγητικά.

Αιτίες πόνου στο γόνατο

Τραυματικό τραύμα

Συνήθως είναι αποτέλεσμα οικιακού τραύματος, που συναντάται συχνά σε αθλητές: δρομείς, άλτες, συμμετέχοντες σε αθλήματα. Αναπτύχθηκε από πτώση, άμεση πρόσκρουση ή συστροφή του ποδιού. Εκδηλώνεται με οξύ πόνο τη στιγμή του τραυματισμού. Στο μέλλον, το σύνδρομο πόνου γίνεται λιγότερο έντονο, συνοδευόμενο από αυξανόμενο οίδημα. Είναι πιθανές εκδορές και μώλωπες. Καθώς η συχνότητα αυξάνεται, εντοπίζονται οι ακόλουθοι τραυματισμοί:

• Τραυματισμός γονάτου. . . Εμφανίζεται όταν πέφτετε στο γόνατο ή το χτυπάτε απευθείας. Στην αρχή, ο πόνος είναι οξύς, καυτός, μερικές φορές καυστικός, αλλά υποφερτός, αργότερα - θαμπός, πόνος, που επιδεινώνεται από τις κινήσεις. Μώλωπες είναι πιθανοί. Το στήριγμα του ποδιού διατηρείται. Μερικές φορές ένας τραυματισμός στο γόνατο επιπλέκεται από αιμάρθρωση, σε τέτοιες περιπτώσεις η άρθρωση σταδιακά αυξάνεται σε όγκο, γίνεται σφαιρική, στο σύνδρομο πόνου προστίθεται αίσθημα πίεσης ή έκρηξης.
• Ρήξη συνδέσμου.Εντοπίζεται μετά από συστροφή του ποδιού, βίαιη συστροφή, κάμψη ή υπερέκτασή του σε μη φυσιολογική θέση. Οι οδυνηρές αισθήσεις είναι πιο δυνατές από ό, τι με έναν μώλωπα· ταυτόχρονα με την εμφάνιση του πόνου, ένα άτομο μπορεί να αισθανθεί πώς σκίζεται κάτι (παρόμοιο με το πώς σκίζεται ο συνηθισμένος ιστός). Συνοδεύεται από σημαντικό περιορισμό κίνησης, στήριξη, συστροφή του άκρου, ραγδαία αυξανόμενη αιμάρθρωση.
• Ενδαρθρικά κατάγματα. . . Ανιχνεύονται με κρούσεις, πτώση και συστροφή του ποδιού. Σε περίπτωση τραυματισμού, ένα άτομο αισθάνεται έναν πολύ οξύ, συχνά αφόρητο οξύ πόνο, μερικές φορές ακούγεται ένα τραύμα. Οι ίδιοι οι ασθενείς με ενδοαρθρικό κάταγμα περιγράφουν τα συναισθήματά τους ως εξής: «ο πόνος είναι τέτοιος που σκοτεινιάζει στα μάτια, ο κόσμος παύει να υπάρχει, δεν καταλαβαίνεις τίποτα». Στη συνέχεια, οι πόνοι γίνονται λιγότερο έντονοι, αλλά παραμένουν σε υψηλή ένταση. Η υποστήριξη είναι συνήθως αδύνατη, η κίνηση είναι σχεδόν εντελώς περιορισμένη. Το οίδημα και η αιμάρθρωση εξελίσσονται γρήγορα.
• Εξάρθρωση.Είναι αποτέλεσμα χτυπήματος ή πτώσης στο γόνατο. Τη στιγμή της εξάρθρωσης της επιγονατίδας εμφανίζεται οξύς πόνος που συνοδεύεται από αίσθημα κάμψης του ποδιού και μετατόπιση στο γόνατο. Δεν είναι δυνατή η κίνηση, η λειτουργία αναφοράς μπορεί να αποθηκευτεί. Στην μπροστινή επιφάνεια του γόνατος, είναι ορατή μια έντονη παραμόρφωση, η οποία στη συνέχεια εξομαλύνεται λόγω του αυξανόμενου οιδήματος. Μερικές φορές η αιμάρθρωση ενώνεται.
• Παθολογικά κατάγματα.Αναπτύσσονται με μικροτραυματισμούς, είναι συνέπεια μείωσης της αντοχής των οστών σε οστεοπόρωση, οστεομυελίτιδα, φυματίωση, όγκους οστών. Οι πόνοι είναι πόνοι, θαμποί, θυμίζουν το σύνδρομο του πόνου με μώλωπα. Σημάδια που υποδηλώνουν παθολογικό κάταγμα είναι περιορισμός ή αδυναμία στήριξης στο πόδι, αίσθημα αστάθειας στο γόνατο, μερικές φορές παραμόρφωση, τσούξιμο των οστών κατά την κίνηση.
• Βλάβη στους μηνίσκους.Οι ρήξεις μηνίσκου σχηματίζονται κατά τη συστροφή, την κρούση, την έντονη αναγκαστική κάμψη ή επέκταση του γόνατος, απότομη στροφή με σταθερό πόδι. Στην αρχή, ένα άτομο αισθάνεται ένα ιδιαίτερο κλικ και έναν οξύ πόνο στα βάθη της άρθρωσης. Στη συνέχεια, ο πόνος μειώνεται κάπως, αλλά γίνεται διάχυτος, μερικές φορές - καίει, σκάει, εντείνεται όταν προσπαθείτε να στηρίξετε και να κινηθείτε. Ο όγκος του γόνατος αυξάνεται λόγω οιδήματος και αιμάρθρωσης. Η υποστήριξη γίνεται αδύνατη, οι κινήσεις είναι έντονα περιορισμένες.

Φλεγμονώδεις παθολογίες

Μπορεί να είναι μολυσματικές και μη μολυσματικές (μετατραυματικές, τοξικές-αλλεργικές, μεταβολικές, μετεμβολιαστικές). Η άφθονη παροχή αίματος στην αρθρική μεμβράνη και στους περιαρθρικούς ιστούς προάγει την ταχεία ανάπτυξη φλεγμονής ως απόκριση σε άμεσες και έμμεσες επιδράσεις και ένας μεγάλος αριθμός νευρικών απολήξεων προκαλεί έντονη αντίδραση πόνου. Η φλεγμονώδης διαδικασία συχνά συνοδεύεται από αρθρίτιδα (συσσώρευση άσηπτου υγρού στην άρθρωση), με μόλυνση, μπορεί να συσσωρευτεί πύον.

• Αρθρίτιδα.Η γοναρθρίτιδα εμφανίζεται μετά από τραυματισμούς, μερικές φορές περιπλέκει μολυσματικές ασθένειες, ανιχνεύεται σε ρευματικές παθήσεις. Μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Οι πόνοι στα γόνατα είναι συνήθως θαμποί, πονούν, πιέζουν ή τραβούν. Στην αρχή, ο πόνος δεν είναι έντονος και διακοπτόμενος, εντείνεται το βράδυ ή μετά την άσκηση. Τότε ενώνονται οι αρχικοί πόνοι, αυξάνεται η ένταση και η διάρκεια του συνδρόμου του πόνου. Η άρθρωση διογκώνεται, το δέρμα πάνω της κοκκινίζει, η θερμοκρασία της αυξάνεται. Με την αρθρίτιδα, τα περιγράμματα του γόνατος εξομαλύνονται, υπάρχει μια αίσθηση έκρηξης. Με την εξόντωση, η σοβαρότητα του πόνου αυξάνεται απότομα, γίνονται συσπάσεις, στερούν τον ύπνο.
• υμενίτιδα.Δεν είναι ανεξάρτητη ασθένεια, περιπλέκει πολλές οξείες και χρόνιες παθολογίες της άρθρωσης. Σχηματίζεται μέσα σε λίγες ώρες ή ημέρες. Αρχικά ο πόνος είναι ασήμαντος ή απουσιάζει, επικρατεί αίσθημα πληρότητας. Το γόνατο είναι σφαιρικό, με μεγάλη ποσότητα υγρού, το δέρμα είναι λαμπερό. Η κίνηση είναι κάπως περιορισμένη. Όταν μολυνθεί, ο πόνος γίνεται έντονος, παλλόμενος, συσπάται, εντείνεται με την παραμικρή κίνηση και άγγιγμα.
• Θυλακίτιδα.Η φλεγμονή των αρθρικών καψουλών που βρίσκονται στην επιγονατίδα και τον ιγνυακό βόθρο εμφανίζεται συνήθως όταν το γόνατο είναι υπερφορτωμένο και οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί του (για παράδειγμα, με συνεχή στήριξη στα γόνατα). Με τη θυλακίτιδα, ο πόνος είναι τοπικός, θαμπός, όχι έντονος, εμφανίζεται σε μια συγκεκριμένη θέση του άκρου, μετά από ένα χαρακτηριστικό φορτίο, μειώνεται όταν αλλάζει η θέση του ποδιού, κάνοντας μασάζ στην πληγείσα περιοχή. Εάν επηρεαστεί ο οπίσθιος σάκος, είναι πιθανές οδυνηρές αισθήσεις κατά την άνοδο ή την κάθοδο των σκαλοπατιών. Μερικές φορές προσδιορίζεται μικρό τοπικό οίδημα. Με την απόπλυση του θυλάκου, οι πόνοι γίνονται αιχμηρές, συσπάσεις, ψήσιμο, σε συνδυασμό με υπεραιμία, οίδημα της πληγείσας περιοχής, συμπτώματα γενικής δηλητηρίασης.
• Τενοντίτιδα.Συνήθως ανιχνεύεται σε υπέρβαρους άνδρες και αθλητές, επηρεάζει τον σύνδεσμο της ίδιας της επιγονατίδας. Στην αρχή, το σύνδρομο πόνου εμφανίζεται μόνο με πολύ έντονη καταπόνηση, μετά με τυπικά αθλητικά φορτία, μετά με καθημερινή σωματική δραστηριότητα ή σε ηρεμία. Ο πόνος με τενοντίτιδα εντοπίζεται μπροστά ακριβώς κάτω από το γόνατο, θαμπός, τραβώντας, με την εξέλιξη της νόσου, μερικές φορές παροξυσμικός, σε ορισμένες περιπτώσεις συνοδεύεται από ήπια ερυθρότητα και οίδημα, που επιδεινώνεται από την πίεση. Η κίνηση είναι συνήθως πλήρης, λιγότερο συχνά ελαφρώς περιορισμένη. Πιθανή ρήξη ή ρήξη του συνδέσμου λόγω μείωσης της αντοχής του.
• Λιποαρθρίτιδα.Η νόσος του Hoff επηρεάζει τα στρώματα του λιπώδους ιστού που βρίσκονται κάτω από την επιγονατίδα. Παρατηρείται με συνεχή υπερφόρτωση του γόνατος ή γίνεται αποτέλεσμα παλιού τραυματισμού. Πιο συχνά επηρεάζει αθλητές, γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Ένα άτομο παραπονιέται για θαμπούς πόνους σε συνδυασμό, κάποιο περιορισμό της επέκτασης. Με την επιδείνωση της παθολογίας, ο πόνος αρχίζει να ενοχλεί τη νύχτα, υπάρχει μια αίσθηση αστάθειας του γόνατος, κάμψη του ποδιού. Όταν πιέζετε στο πλάι της επιγονατίδας, ακούγεται ένα απαλό ράγισμα ή τρίξιμο.

Αυτοάνοσες διεργασίες

Η αιτία των ασθενειών αυτής της ομάδας είναι η παραγωγή αντισωμάτων στα φυσιολογικά κύτταρα του σώματος με την ανάπτυξη ανοσοσυμπλεγματικής άσηπτης φλεγμονής της αρθρικής μεμβράνης και του χόνδρου, τα φαινόμενα αγγειίτιδας. Οι παθολογίες στις περισσότερες περιπτώσεις είναι χρόνιες, χωρίς θεραπεία είναι επιρρεπείς σε εξέλιξη και συχνά αποτελούν αιτία αναπηρίας.

• Ρευματοειδής αρθρίτιδα.Η ήττα είναι συνήθως διμερής. Με ελάχιστη δραστηριότητα της αυτοάνοσης διαδικασίας, ο πόνος είναι αδύναμος ή μέτριος, διακοπτόμενος, τραβώντας, πιέζει, συνοδεύεται από πρωινή δυσκαμψία. Με μέτρια δραστηριότητα, ο ασθενής παραπονείται για περιοδικούς παρατεταμένους πόνους, πιεστικούς ή εκρηκτικούς πόνους μέτριας έντασης, όχι μόνο κατά την κίνηση, αλλά και κατά την ανάπαυση. Υπάρχει δυσκαμψία για πολλές ώρες, μέτρια υποτροπιάζουσα αρθρίτιδα. Με υψηλή δραστηριότητα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, ο πόνος είναι δυνατός, διάχυτος, εξουθενωτικός, κυματιστός χαρακτήρας, αυξάνεται τις πρωινές ώρες. Η δυσκαμψία γίνεται σταθερή, μεγάλη ποσότητα υγρού συσσωρεύεται στα γόνατα, σχηματίζονται συσπάσεις με την πάροδο του χρόνου.
• Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.Οι αρθραλγίες είναι συχνά συμμετρικές, αν και μπορεί να προσβληθεί μία άρθρωση. Μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε στάδιο της νόσου· με υποτροπιάζουσα πορεία ΣΕΛ, μοιάζουν με ρευματοειδή αρθρίτιδα. Με χαμηλή δραστηριότητα της διαδικασίας, ο πόνος είναι βραχυπρόθεσμος, μη έντονος, τοπικός, πόνος, τράβηγμα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, το σύνδρομο του πόνου εξελίσσεται, ο πόνος είναι κυματιστός, διαταράσσει τον νυχτερινό ύπνο, γίνεται παρατεταμένος, διάχυτος, αυξάνεται με την κίνηση, σε συνδυασμό με αρθρίτιδα, οίδημα, υπεραιμία.
• Ρευματισμός.Ο πόνος στις αρθρώσεις είναι μια από τις πρώτες εκδηλώσεις του ρευματικού πυρετού, εμφανίζεται 5-15 ημέρες μετά από μια οξεία λοίμωξη, επηρεάζει πολλές αρθρώσεις ταυτόχρονα (συνήθως ζευγαρωμένες). Οι πόνοι είναι μάλλον βραχυπρόθεσμοι, αλλά έντονοι, μεταναστεύουν από τη μια άρθρωση στην άλλη, διαφέρουν στη φύση τους από το τράβηγμα ή το πάτημα έως το κάψιμο ή το παλμικό. Τα γόνατα είναι πρησμένα, ζεστά, το δέρμα πάνω τους είναι κοκκινισμένο. Η κίνηση είναι πολύ περιορισμένη. Μετά από μερικές ημέρες, η σοβαρότητα του πόνου μειώνεται, οι κινήσεις αποκαθίστανται. Σε ορισμένους ασθενείς, οι υπολειμματικές επιδράσεις με τη μορφή μέτριου ή ήπιου θαμπού πόνου επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
• Αντιδραστική αρθρίτιδα.Συχνότερα εμφανίζεται 2-4 εβδομάδες μετά τις εντερικές και ουρογεννητικές λοιμώξεις, συνήθως προσβάλλει μία ή δύο αρθρώσεις των κάτω άκρων, σε συνδυασμό με ουρηθρίτιδα, επιπεφυκίτιδα. Η ανάπτυξη της αντιδραστικής αρθρίτιδας προηγείται από αυξημένη ούρηση, πόνο και αίσθημα καύσου στην ουρήθρα, δακρύρροια και κράμπες στα μάτια. Ο πόνος στο γόνατο είναι δυνατός ή μέτριος, σταθερός, κυματιστός, πόνος, τράβηγμα, συσπάσεις, σε συνδυασμό με περιορισμό της κίνησης, επιδείνωση της γενικής κατάστασης, πυρετό, έντονο οίδημα και ερυθρότητα της πάσχουσας περιοχής. Οι επώδυνες αισθήσεις και τα σημάδια φλεγμονής επιμένουν από 3 μήνες έως 1 χρόνο και στη συνέχεια εξαφανίζονται σταδιακά.

Εκφυλιστικές-δυστροφικές διεργασίες

Αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα μεταβολικών διαταραχών στις δομές της άρθρωσης και των περιαρθρικών μαλακών ιστών. Έχουν χρόνια πορεία που εξελίσσεται με την πάροδο πολλών ετών. Συχνά συνοδεύεται από σχηματισμό ασβεστώσεων, κύστεων και οστεοφύτων, παραμόρφωση της επιφάνειας του γόνατος. Με σημαντική καταστροφή των αρθρικών επιφανειών, οδηγούν σε έντονη έκπτωση της κίνησης και της υποστηρικτικής λειτουργίας, γίνονται αιτία αναπηρίας και απαιτούν την εγκατάσταση ενδοπρόθεσης.

• Οστεοαρθρίτιδα.Αναπτύσσεται χωρίς προφανή λόγο ή με φόντο διάφορους τραυματισμούς και ασθένειες, κυρίως σε άτομα μεγαλύτερης και μέσης ηλικίας. Στην αρχή, ο πόνος είναι αδύναμος, βραχυπρόθεσμος, συνήθως τραβάει ή πονάει, εμφανίζεται με παρατεταμένη προσπάθεια και εξαφανίζεται σε κατάσταση ηρεμίας, συχνά συνοδευόμενος από τραύμα. Σταδιακά το σύνδρομο του πόνου εντείνεται, τα γόνατα αρχίζουν να πονάνε «στον καιρό» και το βράδυ, υπάρχει περιορισμός των κινήσεων. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γονάρθρωσης είναι οι αρχικοί πόνοι (πονάει μέχρι να «διασκορπιστείτε»), περιοδικές κρίσεις απότομης κοπής, πόνοι καψίματος ή πυροβολισμού λόγω του αποκλεισμού. Σε περιόδους έξαρσης, εμφανίζεται συχνά αρθρίτιδα, κατά την οποία ο πόνος γίνεται σταθερός, πιεστικός, σκασμένος.
• Μηνισκοπάθεια. . . Συνήθως ανιχνεύεται σε αθλητές, άτομα των οποίων η εργασία συνεπάγεται σημαντικά φορτία στην άρθρωση του γόνατος. Εκδηλώνεται με μονόπλευρο τοπικό βαθύ πόνο στο εσωτερικό του γόνατος στο επίπεδο του αρθρικού χώρου, συχνότερα στο εξωτερικό μισό του γόνατος. Ο πόνος εντείνεται κατά τη διάρκεια της κίνησης και υποχωρεί κατά την ηρεμία, μπορεί να είναι θαμπός, να πιέζει ή να τραβήξει. Με την εξέλιξη, υπάρχουν έντονοι πόνοι κατά την προσπάθεια κίνησης. Στην προσθιοπλάγια επιφάνεια της άρθρωσης στην προβολή του πόνου, μερικές φορές γίνεται αισθητός ένας μικρός επώδυνος σχηματισμός.
• Τενοπάθειες. . . Οι τένοντες κοντά στα γόνατα επηρεάζονται. Στο αρχικό στάδιο εκδηλώνονται με βραχυπρόθεσμο τοπικό επιφανειακό πόνο στην κορύφωση της φυσικής δραστηριότητας. Στη συνέχεια, προκύπτουν οδυνηρές αισθήσεις με μέτρια και στη συνέχεια ελαφριά φορτία, περιορίζουν τη συνήθη καθημερινή δραστηριότητα. Ο πόνος είναι τράβηγμα ή πόνος, που σχετίζεται άμεσα με τις ενεργητικές κινήσεις, δεν ανιχνεύεται κατά την παθητική έκταση και κάμψη του γόνατος, μερικές φορές συνοδεύεται από τσάκισμα ή κροτάλισμα. Στην περιοχή της βλάβης, είναι δυνατό να διερευνηθεί το σημείο του μεγαλύτερου πόνου. Τα τοπικά σημεία φλεγμονής (οίδημα, υπεραιμία, υπερθερμία) είναι ασήμαντα ή απουσιάζουν.
• Οστεοχονδροπάθεια.Τα παιδιά και οι νέοι προσβάλλονται συχνότερα, η διάρκεια της νόσου είναι αρκετά χρόνια. Συνήθως αρχίζουν σταδιακά με ήπια χωλότητα ή διαλείποντες, μη έντονους θαμπούς πόνους, που επιδεινώνονται από την προσπάθεια, εξαφανίζονται κατά την ηρεμία. Με την εξέλιξη της οστεοχονδροπάθειας ο πόνος γίνεται δυνατός, σταθερός, πιέζει, καίει ή ψήνεται, συνοδευόμενος από έντονη χωλότητα, περιορισμό της κίνησης και δυσκολία στην ανάπαυση στο άκρο. Στη συνέχεια ο πόνος σταδιακά μειώνεται, η λειτουργία υποστήριξης αποκαθίσταται.
• Χονδρωμάτωση.Συνήθως διαγιγνώσκεται σε άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, λιγότερο συχνά σε βρέφη. Η χονδρομάτωση των αρθρώσεων εκδηλώνεται με μέτριους θαμπούς κυματοειδείς πόνους, που συχνά επιδεινώνονται τη νύχτα και το πρωί. Η κίνηση είναι περιορισμένη, συνοδευόμενη από τραγανό. Μερικές φορές εμφανίζονται μπλοκαρίσματα, που χαρακτηρίζονται από ξαφνικό οξύ πόνο, αδυναμία ή σοβαρό περιορισμό της κίνησης. Με την ανάπτυξη της αρθρίτιδας, οι πόνοι αποκτούν εκρηκτικό χαρακτήρα, σε συνδυασμό με αύξηση του όγκου του γόνατος, πρήξιμο των μαλακών ιστών και τοπική αύξηση της θερμοκρασίας.

Όγκοι και σχηματισμοί που μοιάζουν με όγκους

Το σύνδρομο πόνου μπορεί να προκληθεί από μια κύστη, έναν καλοήθη ή κακοήθη όγκο που επηρεάζει άμεσα την άρθρωση ή τους περιαρθρικούς ιστούς. Επιπλέον, ο πόνος στο γόνατο μπορεί να χρησιμεύσει ως ανησυχητικό σήμα υπερτροφικής αρθροπάθειας, παρακανκρωτικής πολυαρθρίτιδας - παρανεοπλασματικών συνδρόμων χαρακτηριστικών του καρκίνου του πνεύμονα, του καρκίνου του μαστού και άλλων ογκολογικών διεργασιών.

• Κύστη Baker.Αντιπροσωπεύει μια κηλική προεξοχή στον ιγνυακό βόθρο. Στα αρχικά στάδια εκδηλώνεται ως δυσάρεστες αισθήσεις ή ήπιος τοπικός πόνος στο πίσω μέρος του γόνατος. Στο πλαίσιο της αύξησης της κύστης Baker λόγω συμπίεσης των κοντινών νεύρων, μπορεί να εμφανιστούν πόνοι από κάψιμο ή πυροβολισμό, μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στην περιοχή του πέλματος. Τα συμπτώματα είναι χειρότερα όταν προσπαθείτε να λυγίσετε το γόνατο όσο το δυνατόν περισσότερο. Στον ιγνυακό βόθρο, μερικές φορές γίνεται αισθητός ένας ελαστικός, ελαφρώς επώδυνος σχηματισμός που μοιάζει με όγκο.
• Καλοήθεις όγκοι.Περιλαμβάνει χονδρώματα, οστεοχονδρώματα, μη οστεοποιητικά ινώματα και άλλα νεοπλάσματα. Χαρακτηρίζονται από παρατεταμένη ασυμπτωματική ή χαμηλής συμπτωματολογίας πορεία, μπορεί να εκδηλωθούν με ασαφή και διαλείποντα τοπικό μη έντονο πόνο. Με μεγάλες νεοπλασίες, γίνεται αισθητός ένας συμπαγής σχηματισμός, μερικές φορές αναπτύσσεται αρθρίτιδα.
• Κακοήθεις νεοπλασίες.Οι πιο συχνοί κακοήθεις όγκοι που προσβάλλουν την περιοχή της άρθρωσης είναι το αρθρικό σάρκωμα, το οστεοσάρκωμα και το χονδροσάρκωμα. Εκδηλώνονται με θαμπούς τοπικούς αόριστους πόνους, μερικές φορές με συγκεκριμένο κιρκάδιο ρυθμό (χειρότερο τη νύχτα). Η ένταση του πόνου αυξάνεται, γίνονται αιχμηρά, κόβουν, καούν ή συσπώνται, εξαπλώνονται κατά μήκος του γόνατος και των παρακείμενων ιστών, συνοδευόμενα από παραμόρφωση, οίδημα, αρθρίτιδα, επέκταση των σαφηνών φλεβών, παραβίαση της γενικής κατάστασης, σχηματισμό σύσπασης. Κατά την ψηλάφηση, προσδιορίζεται ένας επώδυνος σχηματισμός που μοιάζει με όγκο. Όταν ξεκινά η διαδικασία, ο πόνος είναι βασανιστικός, αφόρητος, εξουθενωτικός, σου στερεί τον ύπνο και δεν εξαλείφεται με μη ναρκωτικά αναλγητικά.

Επεμβατικές επεμβάσεις και χειρισμοί

Το σύνδρομο πόνου προκαλείται από βλάβη στον ιστό του γόνατος κατά τη διάρκεια επεμβατικών επεμβάσεων. Η σοβαρότητα του πόνου εξαρτάται άμεσα από το τραύμα των χειρισμών στην άρθρωση του γόνατος. Με τη διείσδυση παθογόνων μικροβίων στην περιοχή της άρθρωσης, ο πόνος προκαλείται από φλεγμονώδεις αλλαγές.

• Χειρισμός.Η πιο συνηθισμένη διαδικασία είναι η παρακέντηση. Ο πόνος μετά την παρακέντηση είναι βραχυπρόθεσμος, όχι έντονος, υποχωρεί γρήγορα, εντοπίζεται στην προβολή της παρακέντησης, που συνήθως εκτελείται στην εξωτερική επιφάνεια του γόνατος. Μετά από μια βιοψία, ο πόνος μπορεί στην αρχή να συσπάται, στη συνέχεια να γίνει θαμπός και να εξαφανιστεί μετά από μερικές ημέρες.
• Λειτουργίες.Μετά την αρθροσκόπηση, ο πόνος είναι μέτριος, στην αρχή αρκετά οξύς, μετά θαμπός, υποχωρεί μετά από μερικές ημέρες ή 1-2 εβδομάδες. Μετά την αρθροτομή, το σύνδρομο πόνου είναι πιο έντονο, μπορεί να επιμείνει έως και αρκετές εβδομάδες λόγω σημαντικής βλάβης των ιστών. Συνήθως, τις πρώτες 2 ή 3 ημέρες μετά τις παρεμβάσεις, οι ασθενείς συνταγογραφούνται αναλγητικά, στη συνέχεια ο πόνος εξασθενεί και σταδιακά εξαφανίζεται.

Ψυχοσωματικές καταστάσεις

Μερικές φορές η αρθραλγία στα γόνατα εμφανίζεται απουσία οργανικής βάσης (τραύμα, φλεγμονή, καταστροφή κ. λπ. ) υπό την επίδραση ψυχολογικών παραγόντων. Πιστεύεται ότι ένας τέτοιος πόνος παίζει προστατευτικό ρόλο, καθώς βοηθά στη μείωση του συναισθηματικού στρες μετατρέποντας τις εμπειρίες σε σωματικές αισθήσεις. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα τέτοιων πόνων είναι η απροσδιόριστη φύση τους, η ασυνέπεια, η απουσία ορατών αλλαγών, η σαφής σύνδεση με τη σωματική δραστηριότητα και άλλοι αντικειμενικοί παράγοντες πρόκλησης. Μετεοπαθητικές αρθραλγίες παρατηρούνται σε άτομα που είναι ευαίσθητα στις αλλαγές της ατμοσφαιρικής πίεσης.

Επιπλέον, η ακτινοβόληση του πόνου στο γόνατο είναι δυνατή με κόξαρθρο, οσφυϊκή οστεοχονδρωσία, νόσο Perthes, ινομυαλγία, νευροπάθεια του ισχιακού νεύρου. Ωστόσο, με αυτές τις παθολογίες, συνήθως έρχονται στο προσκήνιο σύνδρομα πόνου άλλου εντοπισμού. Πρόσθετοι παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν την πιθανότητα τραυματισμού και ασθένειας της άρθρωσης του γόνατος περιλαμβάνουν το υπερβολικό βάρος, τον επαγγελματικό αθλητισμό, την υποβιταμίνωση, τις μεταβολικές διαταραχές και το γήρας. Η υποθερμία, το στρες, η σωματική καταπόνηση και οι διαταραχές της διατροφής μπορούν να προκαλέσουν την έξαρση του χρόνιου πόνου.

Επισκόπηση

Ο αλγόριθμος διαγνωστικής αναζήτησης βασίζεται στη λήψη υπόψη της φύσης του συνδρόμου πόνου, της διάρκειάς του, στον εντοπισμό συνοδών συμπτωμάτων και συμβάντων που προηγούνται της εμφάνισης του πόνου στο γόνατο. Κατά την πρώτη επίσκεψη σε γιατρό (τραυματολόγο-ορθοπεδικό, χειρουργό, ρευματολόγο), πραγματοποιείται οπτική εξέταση και ψηλάφηση του γόνατος, εκτίμηση του όγκου ενεργητικών και παθητικών κινήσεων. Λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα που λαμβάνονται, στο μέλλον, ο ασθενής μπορεί να ανατεθεί:

• Εργαστηριακές εξετάσεις αίματος. . . Η πλήρης εξέταση αίματος βοηθά στον εντοπισμό αιματολογικών αλλαγών χαρακτηριστικών μιας οξείας μολυσματικής και φλεγμονώδους διαδικασίας (λευκοκυττάρωση, αυξημένο ESR), ηωσινοφιλία, χαρακτηριστική μιας αλλεργικής αντίδρασης. Οι βιοχημικές και ορολογικές μελέτες είναι πιο ενημερωτικές για αυτοάνοσα νοσήματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από το σχηματισμό ειδικών πρωτεϊνών οξείας φάσης και ανοσοσφαιρινών (CRP, ρευματοειδής παράγοντας, ASL-O, CEC, αντισώματα κατά του DNA κ. λπ. ).
• Ακτινογραφία.Η βασική διαγνωστική μέθοδος είναι η ακτινογραφία της άρθρωσης του γόνατος σε 2 προβολές. Η παρουσία παθολογίας υποδεικνύεται από αλλαγές στα περιγράμματα της αρθρικής κεφαλής και κοιλότητας, στένωση του χώρου της άρθρωσης, αλλαγές στο πάχος των ακραίων πλακών, παρουσία ελαττωμάτων ακμών στα αρθρικά άκρα των οστών, οστεόλυση και οστική καταστροφή . Σε ορισμένες ασθένειες (τραύμα μηνίσκου, κύστη Baker), η αρθρογραφία με σκιαγραφικό επιδεικνύει τη μεγαλύτερη ευαισθησία.
• Αρθροηχογράφημα. . . Το υπερηχογράφημα γόνατος είναι μια γρήγορη, φθηνή, προσιτή και άκρως κατατοπιστική διαγνωστική μέθοδος. Σας επιτρέπει να κρίνετε την παρουσία συλλογής και ελεύθερων σωμάτων στην κοιλότητα της άρθρωσης, να εντοπίσετε βλάβες και παθολογικές αλλαγές στους περιαρθρικούς μαλακούς ιστούς (σημάδια ασβεστοποίησης, αιμορραγία κ. λπ. ). Βοηθούν στη διαφοροποίηση με υψηλή ακρίβεια της αιτιολογίας του πόνου στις αρθρώσεις.
• CT και MRI. . . Είναι οι μέθοδοι εκλογής για την αρθροπάθεια οποιασδήποτε γένεσης. Χρησιμοποιούνται για μια πιο λεπτομερή αξιολόγηση της φύσης και του βαθμού των παθολογικών αλλαγών, για τον εντοπισμό σημείων τυπικών τραυματικών, φλεγμονωδών και όγκου αλλοιώσεων των οστικών δομών και των μαλακών ιστών. Η αξονική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία των αρθρώσεων χρησιμοποιούνται συνήθως με περιορισμένο περιεχόμενο πληροφοριών άλλων οργάνων μελετών.
• Παρακέντηση άρθρωσης. . . Πραγματοποιείται όταν υπάρχει ένδειξη συσσώρευσης εξιδρώματος ή διιδώματος στην αρθρική κάψουλα. Στο πλαίσιο της διαφορικής διάγνωσης φλεγμονωδών, εκφυλιστικών και καρκινικών ασθενειών, πραγματοποιείται κυτταρολογική, βακτηριολογική ή ανοσολογική μελέτη του αρθρικού υγρού. Για να διαπιστωθεί η διάγνωση της αυτοάνοσης βλάβης στην άρθρωση του γόνατος, της φυματιώδους αρθρίτιδας, του αρθρικού υμένα, είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνει βιοψία της αρθρικής μεμβράνης.
• Αρθροσκόπηση. . . Ο σκοπός της επεμβατικής ενδοσκοπικής διάγνωσης μπορεί να είναι η δειγματοληψία βιοψίας, η αποσαφήνιση των απαραίτητων διαγνωστικών πληροφοριών κατά την οπτική εξέταση των στοιχείων της άρθρωσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις η διαγνωστική αρθροσκόπηση εξελίσσεται σε θεραπευτική (ατροσκοπική αφαίρεση ενδοαρθρικών σωμάτων, μηνισκεκτομή, αυτοπλαστική συνδέσμων κ. λπ. ).

Συμπτωματική θεραπεία

Η θεραπεία των αιτιών του πόνου στο γόνατο πραγματοποιείται διαφορικά, λαμβάνοντας υπόψη την εντοπισμένη ασθένεια. Ταυτόχρονα, η συμπτωματική φροντίδα αποτελεί ουσιαστικό μέρος μιας ολοκληρωμένης θεραπευτικής διαδικασίας που στοχεύει στη μείωση της δυσφορίας και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Αμέσως μετά τον τραυματισμό, συνιστάται η εφαρμογή κρύας κομπρέσας στην περιοχή του γόνατος - αυτό θα βοηθήσει στη μείωση της ευαισθησίας στον πόνο. Το χλωριούχο αιθυλεστέρα έχει τοπικό ψυκτικό και αναισθητικό αποτέλεσμα. Σε όλες τις περιπτώσεις, η ανάπαυση του γόνατος βοηθά στη μείωση του πόνου. Είναι απαραίτητο να περιορίσετε την κίνηση, να δώσετε στο πόδι μια θέση στην οποία ο πόνος είναι ελάχιστος. Κατά το περπάτημα, εφαρμόζεται επίδεσμος στερέωσης στο γόνατο, η ακινητοποίηση του άκρου είναι δυνατή με τη βοήθεια γύψου.

Στην οξεία περίοδο τραυματισμού ή ασθένειας, απαγορεύεται αυστηρά να κάνετε μασάζ στο γόνατο, να εφαρμόζετε θερμαντικές κομπρέσες και να φοράτε ψηλοτάκουνα παπούτσια. Οι κύριες κατηγορίες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη συμπτωματική θεραπεία του πόνου και της φλεγμονής είναι τα αναλγητικά και τα ΜΣΑΦ με τη μορφή αλοιφών, δισκίων και ενέσεων. Τα αναφερόμενα μέτρα μπορούν μόνο προσωρινά να μειώσουν τον πόνο, αλλά δεν εξαλείφουν τη βασική αιτία της αρθραλγίας. Επομένως, όλες οι περιπτώσεις πόνου στο γόνατο απαιτούν ειδική διάγνωση και θεραπεία, ενώ ορισμένες παθήσεις (κατάγματα, εξαρθρήματα, αιμάρθρωση) απαιτούν επείγουσα ιατρική φροντίδα. Δεν μπορείτε να αναβάλετε την επίσκεψη στο γιατρό εάν ο πόνος συνδυάζεται με αλλαγή στο σχήμα του γόνατος (πρήξιμο, λείανση των περιγραμμάτων, ασυμμετρία), αδυναμία εκτέλεσης κινήσεων κάμψης-εκτατών, ψηφοφορία της επιγονατίδας, μειωμένη υποστήριξη το άκρο.